ឧស្សាហកម្មលោហៈ មាស និង ប្រាក់ នាសម័យបុរេប្រវត្តិសាស្ត្រ
-----------------------------------------------------------------------
មាសត្រូវបានអ្នកស្រុកចាត់ទុកថា ជាវត្ថុសក្តិសិទ្ធិ ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងឈាម ឬព្រះអាទិត្យ ដោយហេតុថា ដូចព្រះអាទិត្យដែលបញ្ចេញកាំរស្មីក្រហមឆ្អៅ ដែលជាប្រភពនៃជីវិត មាសពណ៌ក្រហម ត្រូវបានប្រៀបផ្ទឹមទៅនឹងព្រះអាទិត្យ។ រីឯប្រាក់វិញ វត្ថុធាតុដើមនេះ រមែងតែគេប្រដូចទៅនឹងព្រះច័ន្ទ ដែលមានលក្ខណៈសថ្លា។ បើនិយាយម្យ៉ាងទៀត លោហៈធាតុទាំងពីរប្រភេទខាងលើនេះ ត្រូវបានចាត់ទុកថាជាវត្ថុសក្តិសិទ្ធិ ពោលគឺសុទ្ធសឹងតែមានបារមីកាន់។
ចិញ្ចៀន, ក្រវិលត្រចៀក, កងដៃ និងអង្កាំ (ឯកសារ: យុគសម័យមាសដំបូង នៅកម្ពុជា ការធ្វើកំណាយ នៅស្ថានីយ៍ព្រហារ, ប៊ន ២០០៩)
ចិញ្ចៀន, ក្រវិលត្រចៀក, កងដៃ និងអង្កាំ (ឯកសារ: យុគសម័យមាសដំបូង នៅកម្ពុជា ការធ្វើកំណាយ នៅស្ថានីយ៍ព្រហារ, ប៊ន ២០០៩)
ដោយមូលហេតុនេះហើយ ប្រភេទលោហៈទាំងនោះមានតម្លៃជាងអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងលោក ក្នុងក្រសែភ្នែករបស់បុព្វការីជនខ្មែរ នាគ្រប់សម័យកាលទាំងអស់។ ពីមុនសម័យប្រវត្តិសាស្ត្ររហូតដល់បច្ចុប្បន្នភាព មាស និងប្រាក់ត្រូវបានគេយកមកផលិតធ្វើជារូបសំណាក់តំណាងឲ្យព្រះអាទិទេព ព្រមទាំងគ្រឿងអលង្ការសម្រាប់តុបតែងរូបរាងកាយរបស់មនុស្សទាំងពីរភេទ។ នៅពេលដែលពាក់គ្រឿងអលង្កាធ្វើអំពីមាស ឬប្រាក់ គេមានអារម្មណ៍ថា មានសារជាតិពិសិដ្ឋម្យ៉ាងជ្រួតជ្រាបតាមកោសិកា ធ្វើឲ្យគេរឹងម៉ាំ ក្លាំងក្លា អង់អាច ក្លាហាន ហើយរូបរាងកាយចែងចាំងខុសពីប្រក្រតី។ បើនិយាយម្យ៉ាងទៀត មាស និងប្រាក់អាចជួយយកអាសារមនុស្សបានយ៉ាងប្រាកដ។
គ្រឿងអលង្ការមាស រាងមូល (ឯកសារ: យុគសម័យមាសដំបូង នៅកម្ពុជា ការធ្វើកំណាយ នៅស្ថានីយ៍ព្រហារ, ប៊ន ២០០៩)
គ្រឿងអលង្ការមាស រាងមូល (ឯកសារ: យុគសម័យមាសដំបូង នៅកម្ពុជា ការធ្វើកំណាយ នៅស្ថានីយ៍ព្រហារ, ប៊ន ២០០៩)
នៅស្ថានីយភូមិព្រហារ ខេត្តព្រៃវែង និងនៅភូមិស្នាយ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ មាស និងប្រាក់ ត្រូវបានគេយកមកធ្វើជាគ្រឿងលម្អររូបរាងកាយមនុស្សទាំងពីរភេទ ដូចជាក្រវិលត្រចៀក បន្តោងខ្សែក ចិញ្ចៀន និងសន្លឹកមាសស្តើងៗដែលគេរមូរឲ្យមូលដើម្បីពាក់នៅចង្កេះ លើ ក ឬក៏ប្រើជាត្រសាល់ត្រចៀកជាដើម។ យ៉ាងណាមិញនៅស្ថានីយគោកអូរជួ នៅដែនដីសណ្តរឯណោះវិញ គេក៏បានរកឃើញគ្រឿងអលង្ការធ្វើអំពីមាស ដែលស្ថិតក្នុងបរិបទវប្បធម៌មន-ខ្មែរ ហើយដែលមានអាយុកាលដូចគ្នា។
ក្រវិលប្រាក់ ស្នាយ សារមន្ទីរជាតិពន្ធុវិទ្យាទួលគោក (ម.ត ២០០៨)
ក្រវិលប្រាក់ ស្នាយ សារមន្ទីរជាតិពន្ធុវិទ្យាទួលគោក (ម.ត ២០០៨)
តាមរយៈលទ្ធផលនៃការវិភាគរកកាលបរិច្ឆេទដោយប្រើបច្ចេកទេសវិទ្យុសកម្មC14 យើងអាចដឹងថា គ្រឿងអលង្កាទាំងនោះ ដែលពាក់ព័ន្ធទៅនឹងអំពីពិធីកប់សព ត្រូវបានផលិតឡើងប្រមាណជា ១៥០/១០០ឆ្នាំ មុនគ.ស ទៅ ១០០ឆ្នាំនៃគ.ស។ ជាទូទៅ ដោយសារតែ ត្រូវបានកប់ទៅជាមួយនឹងសព បុរាណវត្ថុទាំងនោះ មិនគ្រាន់តែត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាគ្រឿងលំអ តុបតែងខ្លួនប្រាណ ឬក៏បញ្ជាក់នូវឋានៈក្នុងសង្គមតែប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែរមែងតែពាក់ព័ទ្ធទៅនឹងជំនឿសាសនាផងដែរ ដូចករណីរបាំងមុខ (មនុស្ស) ធ្វើអំពីសន្លឹកមាសស្តើងដែលគេរកឃើញនៅខេត្តប៉ារៀ-វុងតាវ នៅឯវៀតណាមខាងត្បូង ជាសក្ខីកម្មស្រាប់។ សូមរំឮកនៅទីនេះផងដែរថា របាំងមុខបែបនេះត្រូវបានរកឃើញនៅលើទឹកដីនៃទីក្រុងអង្គរបុរីផងដែរ តែស្ថិតក្នុងសម័យដើមប្រវត្តិសាស្ត្រ។
ក្បាំងមុខ នៅខេត្តប៉ារៀ, គ្រឿងអលង្ការ នៅយ៉ុងកាយោ (ឯកសារ វៀតណាម) និង អង្កាំមាស នៅស្ថានីយ៍ នើនអ៊ូលោក (ឯកសារថៃ)
ក្បាំងមុខ នៅខេត្តប៉ារៀ, គ្រឿងអលង្ការ នៅយ៉ុងកាយោ (ឯកសារ វៀតណាម) និង អង្កាំមាស នៅស្ថានីយ៍ នើនអ៊ូលោក (ឯកសារថៃ)
ដូចនេះ មាស និងប្រាក់ មិនគ្រាន់តែតំណាងឲ្យភាពស្តុកស្តម្ភ ទ្រព្យសម្បត្តិ ឬក៏ឋានៈក្នុងសង្គមតែប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែភាពបរិសុទ្ធ ភាពអមតៈផងដែរ ដោយហេតុថា គុណសម្បត្តិដ៏វិសេសវិសាលមួយទៀតនៃលោហៈធាតុនេះ គឺភាពមិនចេះពុកផុយ ឬសាបសូន្យ។ ដូច្នេះហើយបានជាគេផលិតព្រះអាទិទេពធ្វើអំពីមាស។ ហើយការគោរពចម្លាក់តំណាងព្រះអាទិទេពធ្វើអំពីមាស ត្រូវបានបន្តរហូតដល់សម័យទំនើបយើងនេះ។
រូបផ្គាំ, ក្រវិល និង បន្តោង ក មាសស្រោប ស្ថានីយស្នាយ សារមន្ទីរជាតិទួលគោក (ម.ត ២០០០)
រូបផ្គាំ, ក្រវិល និង បន្តោង ក មាសស្រោប ស្ថានីយស្នាយ សារមន្ទីរជាតិទួលគោក (ម.ត ២០០០)
ជារួម គេអាចសន្និដ្ឋានបានថា មិនមែននៅតែក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នទេ ដែលគ្រឿងអលង្ការធ្វើអំពីមាស និងប្រាក់ត្រូវបាននិយមនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែនៅតាមតំបន់នានាមួយចំនួនផ្សេងទៀតដូចនៅប្រទេសថៃ និងវៀតណាមខាងត្បូងជាដើម៕ (ម.ត្រាណេ)
ប្រភពឯកសារ៖ខេមបូឌាអេចបេ្រសញូស៍
No comments:
Post a Comment