កំណាព្យ អាសូរម្ចាស់ស្រុក បទនាគបរិព័ទ្ធ(ពាក្យ៨)

កំណាព្យ អាសូរម្ចាស់ស្រុក
បទនាគបរិព័ទ្ធ(ពាក្យ៨)

-សែនសង្វេគពេកណាស់អ្នកម្ចាស់ស្រុក
អ្នកម្ចាស់ស្រែតត្រុកត្រូវចាកទី
ត្រូវចាកទៀតញាតិមិត្រមកធានី
មកធានារជីវីបង្គីចប។

បង្គីចាំរាប់ឆ្នាំកម្មក្រៃណាស់
កម្មក្រៃណាក្មេងចាស់ច្រើនរហប
ច្រើនរហង់អែអង់មិនកាក់កប
មិនកាក់កើនឆ្លើយតបការស្រេកឃ្លាន។

ការស្រេកឃ្លាតភ្លេចជាតិចេះឆ្លាក់ថ្ម
ចេះឆ្លាក់ថ្មីបន្តខ្លះមែនមាន
ខ្លះមែនមកជ្រុលជ្រកជ្រៀតបំពាន
ជ្រៀតបំពេរសុំទានទាំងបង្គី។

ទាំងបង្គំខ្លះពុំជាអាចារ្យ
ជាអាចោរសាសនាមានមួយពីរ
មានមួយពាន់អង្គាសចែកគ្នាស៊ី
ចែកគ្នាសុំគ្រប់ទីនាំអាប់យស។

នាំអាប់យើងជាខ្មែរជឿព្រះពុទ្ធ
ជឿព្រះពិតមុះមុតប្រាជ្ញាខ្ពស់
ប្រាជ្ញាខ្ពង់វង្សជាតិវិទូទស្សន៍
វិទូទតគ្មានមោះទូន្មានសត្វ។

ទូន្មានសព្វត្រឡប់រកផ្លូវត្រូវ
រកផ្លូវត្រងស្ទូងស្រូវទើបថ្កើងក្តាត់
ទើបថ្កើងក្តីរុងរឿងរស់រួចបាត់
រស់រួចបានចែងចាត់សមម្ចាស់ស្រុក៕៚

ថ្ងៃទី២៣ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០១
និពន្ធដោយ វ៉ែន សុន