ក្មួួយៗយុវវ័យអ្នកស្នេហាអក្សរសិល្ប៍ជាតិទាំងឡាយជាទីស្រឡាញ់។ក្មួយៗត្រុវយល់ថា «អ្នកនិពន្ធ» មានតួនាទីសំខាន់ណាស់ចំពោះជាតិមាតុភូមិរបស់ខ្លួួន។ ដូច្នេះមុននឹងយើង និយាយ,មុននឹងយើងសរសេរ យើងមិនត្រូវប្រើភាសាឡេះឡោះ តាមតែចិត្តនឹកឃើញ ដូចមនុស្សធម្មតាបានឡើយ។ ពីព្រោះអ្នកនិពន្ធជាគ្រូូរបស់មនុស្សជាតិ។ បើជាគ្រូូរបស់ មនុស្ស, «អ្នកនិពន្ធត្រូូវតែធ្វើខ្លួួនឱ្យទៅជាមនុស្សដែលខ្ពស់ជាងមនុស្សទាំងឡាយ»។ ជាពិសេស គ្រប់ពេលដែលអ្នកនិពន្ធសរសេរគឺចៀសវាង « អគតិ៤ » គឺ៖ ទី១/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួនស្រឡាញ់។ ទី២/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួន ស្អប់ ។ ទី៣/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួនភ័យខ្លាច។ ទី៤/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួនល្ងង់។ សរុបមក«អ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីឧត្តមគតិជាតិមាតុភូមិកម្ពុជា ជាទីស្រឡាញ់ស្មើជីវិត នៃយើងគ្រប់គ្នាបានសុខសន្តិភាព»។វ៉ែន សុន

ក្មួួយៗយុវវ័យអ្នកស្នេហាអក្សរសិល្ប៍ជាតិទាំងឡាយជាទីស្រឡាញ់។ក្មួយៗត្រុវយល់ថា «អ្នកនិពន្ធ» មានតួនាទីសំខាន់ណាស់ចំពោះជាតិមាតុភូមិរបស់ខ្លួួន។ ដូច្នេះមុននឹងយើង
និយាយ,មុននឹងយើងសរសេរ យើងមិនត្រូវប្រើភាសាឡេះឡោះ តាមតែចិត្តនឹកឃើញ ដូចមនុស្សធម្មតាបានឡើយ។ ពីព្រោះអ្នកនិពន្ធជាគ្រូូរបស់មនុស្សជាតិ។ បើជាគ្រូូរបស់ មនុស្ស, «អ្នកនិពន្ធត្រូូវតែធ្វើខ្លួួនឱ្យទៅជាមនុស្សដែលខ្ពស់ជាងមនុស្សទាំងឡាយ»។
ជាពិសេស គ្រប់ពេលដែលអ្នកនិពន្ធសរសេរគឺចៀសវាង « អគតិ៤ » គឺ៖
ទី១/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួនស្រឡាញ់។
ទី២/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួន ស្អប់ ។
ទី៣/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួនភ័យខ្លាច។
ទី៤/ មិនសរសេរអ្វី ព្រោះតែខ្លួនល្ងង់។

សរុបមក«អ្វីៗទាំងអស់ ដើម្បីឧត្តមគតិជាតិមាតុភូមិកម្ពុជា ជាទីស្រឡាញ់ស្មើជីវិត
នៃយើងគ្រប់គ្នាបានសុខសន្តិភាព»។វ៉ែន សុន