១ | ឧបករណ៍តន្ត្រីចាប៉ីដងវែង | បូកនឹងសំឡេងច្រេងប្រគំ | |
| សូរស័ព្ទកាព្យឃ្លោងពិរោះរងំ | បំពេរអារម្មណ៍សក្តិសមស្រស់ស្រាយ | ។ |
២ | សិល្បករខ្មែរពូកែកំណាព្យ | ជូនជាប់ដរាបច្រៀងបរិយាយ | |
| ជារឿងកំប្លែងបានសើចសប្បាយ | ឆ្លងឆ្លើយដោះស្រាយល្បាយល្បងបញ្ញា | ។ |
៣ | បើមានដៃគូច្រើនច្រៀងបង្អាប់ | សៀតស៊កសាស័ព្ទរ៉ាយរ៉ាប់វោហារ | |
| តបទៅតបមកខោកខំតវ៉ា | សំដីផ្លែផ្កាចំអន់ឡែបខាយ | ។ |
៤ | រដូវទំនេររិះរេលំហែ | ពន្លឺព្រះខែចែងចាំងត្រសាយ | |
| អ្នកស្រុកអ្នកភូមិញាតិមិត្តជិតឆ្ងាយ | ហេតុចង់សប្បាយមូលមកជួបជុំ | ។ |
៥ | វាតដីដំកង់កណ្ដាលទីធ្លា | យាយតាមីងមាកំលោះក្រមុំ | |
| ខ្លះឈរអង្គុយកន្លែងសមរម្យ | ចាំស្ដាប់ជិតជុំទ្រហឹងអឺងអាប់ | ។ |
៦ | អ្នកច្រៀងតម្រូវទៅតាមបំណង | ស្នើយោបល់ឆ្លងបំណងអ្នកស្ដាប់ | |
| ចង់ស្ដាប់ល្បែងល្បងឬចង់បង្អាប់ | ឬមួយចង់ស្ដាប់ស័ព្ទរឿងបុរាណ | ។ |
៧ | ព្រលប់ផ្កាយព្រាតអធ្រាត្រផ្កាយជុំ | សំឡេងរងំចាប៉ីចំណាន | |
| បើកបទបង្គំតាមដោយដើមដាន | គោរពសន្ដានមីងមាយាយតា | ។ |
៨ | ចាប់ចូលសាច់រឿងបុរាណកវី | សូរស័ព្ទចាប៉ីផ្សំនឹងវាចា | |
| បន្លឺចម្រៀងក្រអួនវោហារ | ថ្ងួចថ្ងូរវាចាពិរោះជាប់ចិត្ត | ។ |
៩ | ត្រង់ឆាកព្រាត់ប្រាសនិរាសគូគាប់ | អ្នកស្ដាប់ស្រពាប់ស្រពោនអាណិត | |
| ដល់តួរងគ្រោះបែកបាក់ស្នេហ៍ស្និទ្ធ | ត្រូវយក្សបង្ខិតបង្ខំទៅឆ្ងាយ | ។ |
១០ | ស្រីៗអ្នកស្ដាប់ដែលមានចិត្តទន់ | ឃើញតួទារុណឈឺចាប់ចិត្តកាយ | |
| សម្រក់ទឹកភ្នែកយំយែកសោកស្ដាយ | ស្រណោះអាល័យតួអង្គតួឯក | ។ |
១១ | លុះដល់ឆាកប្រយុទ្ធជៀងជាក់ | ក្សត្រានិងយក្សខ្លាំងខ្លាអនេក | |
| ពលយក្សក្រៃក្រាស់ធំៗចម្លែក | ងងឹតពេញមាឃបាំងសែងសុរិយា | ។ |
១២ | កងទ័ពក្រុងមាកត់ត្រាមិនបាន | មិនមែនវាល់ឡានដូចទ័ពមនុស្សា | |
| វាល់នឹងសមុទ្រច្រើនផុតមាត្រា | សាហាវហានក្លាដូចអសនី | ។ |
១៣ | ខ្លះកាន់លំពែងដាវវែងដំបង | ខ្លះជិះលើខ្នងមហឹសា_ដំរី | |
| ខ្លះជាសេនារេហ៍ពលដើរដី | ខ្លះហិចហោះខ្មីលើអាកាសា | ។ |
១៤ | ស្រែកហ៊ោសន្ធាប់ញាប់ញ័រប្រថពី | វាសវាត់គ្រវីអាវុធមុតថ្លា | |
| សម្លុតសម្លឹងខឹងនឹងក្សត្រា | ជាអង្គមនុស្សាឫទ្ធិក្លាហៅហាន | ។ |
១៥ | អ្នកច្រៀងធ្វើត្រាប់តាមកាយវិការ | ជួនហក់ឆ្លេឆ្លាជួនពើតពើងប្រាណ | |
| គ្រាវីចាប៉ីធ្វើតាមលំអាន | យក្សយង់ក្សត្រក្សាន្តប្រឡងថ្វីដៃ | ។ |
១៦ | មកដល់ត្រង់យក្សបាក់បាត់ចេស្ដា | ត្រូវអង្គក្សត្រាប្រហាក្សិណក្ស័យ | |
| ស្ដេចនាំនាងនាថវិលវឹងបុរី | ឆ្លាស់ឆ្លងដងព្រៃជ្រលងបព្វតា | ។ |
១៧ | រាយរាប់រុក្ខជាតិព្រៃភ្នំក្រំថ្ម | ជ្រោះជ្រងលំអដែនអរញ្ញវា | |
| រៀបរាប់សត្វម្រឹគបក្សីបក្សា | រាប់អស់មច្ឆាហែលតាមទឹកហូរ | ។ |
១៨ | រាប់ទាំងបុប្ផាគន្ធាសព្វសាយ | ភូមរីទាំងឡាយក្រេបរសពិដោរ | |
| ក្លិនរសាត់ឆ្ងាយភាយតាមវាយោ | ហាក់ដូចជាស្នូរនៃតូរ្យន្ត្រី | ។ |
១៩ | ឱ ! កវីខ្មែរពូកែបណ្ដាច់ | រចនាពាក្យពេចន៍ល្បិចល្បងល្បាញល្បី | |
| ឱ ! អ្នកចម្រៀងច្រៀងលេងសម្ដី | ដេញភ្លេងបំភ្លៃពិរោះភិរម្យ | ។ |
២០ | ឱ ! រាត្រីខ្មែរខែរះភ្លឺថ្លា | រីករាយចិន្ដាអធ្រាត្រដាស់ទុំ | |
| ស្ដែងស្ដាប់ចម្រៀងបំពេសង្គម | បបោសអារម្មណ៍សំងំសុខសាន្ត | ។ |
២១ | នាំគ្នាកាពារថែវប្បធម៌ជាតិ | កុំឲ្យរវាតទើបជាតិថ្កើងថ្កាន | |
| រក្សាគង់វង្សកេរពីបុរាណ | តទៅសន្ដានរៀងដរាបអើយ | ៕ |
No comments:
Post a Comment